Maak ik nou verpakkingen, of ben ik een bank?
Het Europese bedrijfsleven merkt weinig of niets van een algehele economische opleving. Betalingsachterstanden, bij de bedrijven zelf en bij hun klanten, bezorgen de ondernemingen in Europa nog steeds grote problemen. Dit blijkt uit de European Payment Index (EPI) 2014, het jaarlijkse onderzoek van Intrum Justitia naar het betaalgedrag van het Europese bedrijfsleven. Wat betekenen de steeds langere betalingstermijnen voor de leden van Kartoflex?
Langere betalingstermijnen
Steeds vaker ontvangt Kartoflex het signaal dat klanten van onze leden hun betalingstermijnen eenzijdig verlengen. Om te ‘mogen’ blijven leveren dienen langere betalingstermijn oplopend tot wel 90 dagen geaccepteerd te worden. Zelfs nog langere betalingstermijnen zijn bekend. De verhoudingen zijn zo dat het vaak simpelweg een kwestie is van ‘take it, or leave it’. Leden vragen zich terecht af of zij nu leveranciers van verpakkingen of verschaffers van krediet zijn. En dat in een situatie waarbij de kredietverlening van echte banken aan het bedrijfsleven nog steeds een probleem is.
Kan dat nou zomaar?
De vraag is natuurlijk of dit allemaal zomaar kan. De nieuwe Europese Richtlijn 2011/7/EU, de Late Payment Directive, betreffende bestrijding van betalingsachterstand bij handelstransacties is per 13 december 2012 omgezet in Nederlandse wetgeving. Er is een EU Late Payment Campaign om late betaling tegen te gaan.
Business-to-Business
Voor bedrijven onderling (B2B) geldt dat als men contractueel niets regelt, de factuur uiterlijk 30 dagen na de dag van ontvangst van de factuur moet worden betaald. In de overeenkomst mag echter een langere betaaltermijn van maximaal 60 dagen worden afgesproken. Een betalingstermijn van langer dan 60 dagen is alleen toegestaan als aangetoond kan worden dat dit voor geen van beide partijen nadelig is. Daarbij dient rekening te worden gehouden met:
- de vraag of de schuldenaar objectieve redenen heeft om af te wijken van de 60 dagen termijn;
- de aard van de prestatie; en
- elke aanmerkelijke afwijking van goede handelspraktijken.
De verhoudingen zijn zoek
En daar zit nou juist vaak het probleem. Afnemers hebben vaak een sterke positie en dwingen langere termijnen af. De verhoudingen zijn duidelijk niet in balans. Afnemers moeten rekening houden met de nadelige gevolgen van hun betalingsgedrag voor hun leveranciers. Dit heeft gevolgen voor de gehele keten en de hele maatschappij. Om deze situatie te doorbreken, moet er iets gebeuren. De overheid kan niet zich niet langer afzijdig houden, want de markt is duidelijk niet in staat dit zelf op te lossen.
Uiteraard hebben de klanten van onze leden ook te maken met banken die hen vragen om hun leverancierskrediet beter te benutten. En ook onze leden worden op hun beurt gedwongen om hun eigen leveranciers later te betalen. Maar uiteindelijk dient te gelden: boter bij de vis.
Nederland, maak werk van beter betaalgedrag!
Lidstaten hebben de mogelijkheid om bepalingen op te nemen die afwijken van de Richtlijn ten gunste van de crediteur. Nederland heeft dit helaas niet gedaan, terwijl er in Europa ook voorbeelden zijn waar men dit wel heeft gedaan, zoals bijvoorbeeld in Zweden. Kartoflex roept op om de maximale betalingstermijn wettelijk tussen bedrijven vast te leggen op 30 dagen en de mogelijkheden om daarvan af te wijken sterk te beperken.
Gewoon op tijd betalen moet de norm zijn
Het bedrijfsleven en met name het midden- en kleinbedrijf wordt vaak bestempeld als de banenmotor van de Nederlandse economie, maar op deze manier wordt het voortbestaan van bedrijven bedreigd, laat staan dat men überhaupt toekomt aan groei en nieuwe investeringen. Op tijd betalen beschermt banen, stimuleert groei en voorkomt financiële problemen.
Gewoon netjes op tijd betalen. Hoe makkelijk kan het zijn?
Peter Klein Sprokkelhorst
voorzitter Kartoflex